W starych domach starszych miast
Stare okna a w nich blask
W oknach ludzie starsi śnią
Smutne oczy ich za mgłą
Żyją życiem dawnych gwiazd
Tym wspomnieniem żyje świat
Popatrz w okna starszych miast
Śmiało popatrz w starszą twarz
Pomyśl, że oni kochać chcą
Oni kochani też być chcą
Dzisiaj znowu będą tam
Siwy pan z piękną damą wiodą flirt
Oni przeszli życia szlak
Oni tęsknią do tych lat
Oni już nie toczą walk
Oni tworzą własny świat
Razem też bawili się
Byli młodzi tak jak my
Teraz chwilę poświęć im
Miłość winien im jest świat
Pomyśl, ze oni kochać chcą
Oni kochani tez być chcą
Dzisiaj znowu będą tam
Siwy pan z piękna damą wiodą flirt
Miłość winien im jest świat
Teraz poświęć chwile im
Tym którzy nie toczą walk
Którzy maja własny świat
(z repertuaru zespołu Dżamble)
Tylko fotografia 
Dżamble to krakowska grupa rock-jazzowa grająca na początku lat 70-tych. W zespole tym debiutował jako wokalista Andrzej Zaucha.
A jeżeli ten tekst zainspirował Ciebie do napisania nowego postu, to bardzo mnie to cieszy :)
P.S.
Grażynko zawsze jak wchodzę na Twoją stronę to wysypuje się moja przeglądarka. Po ponownym uruchomieniu jest niby wszystko OK, ale po wpisaniu komentarza i jego kolejnych fazach zatwierdzania przeważnie kończy się kraksą… Do Twojego ostatnieo postu próbowałem wpisać komentarz 5-cio krotnie. Mam nadzieję, że w wersji ostatecznej IE9 będzie sprawniejsza :(
PolubieniePolubienie
Nie znałam tego tekstu, bo mało znam grupę Dżamble. Podpisuję się całkowicie pod wierszem Krystyny, który jest doskonałą ripostą na słowa przez Ciebie przytoczone. Osobiście znam wiele osób w podeszłym wieku i często przychodzi mi spoglądać w ich kochane oczy… myślę, że podsunąłeś mi tutaj pomysł na wpis w tym temacie. Tym razem ja odwzoruję się na Tobie. :twisted:
PolubieniePolubienie
Kiedy liście opadły z drzew, gdy słońce świeci na zieloną trawę i ptak ćwierka, można by pomyśleć, że to wiosna. Z pewnością tak samo i stary człowiek w jesieni swego życia miewa chwile, w których serce jego śni o wiośnie.
-Hans Christian Andersen
PolubieniePolubienie
Piękny wiersz M>P-J wybrałaś… :) :)
PolubieniePolubienie
Za lat pięćdziesiąt siądzie przy fortepianie
(będzie miała wówczas wiosen siedemdziesiąt cztery)
babcia, co nosiła jumpery
i przeżyła wielką wojnę nudną niesłychanie.
Babcia, za której czasów jeździły tramwaje,
samolot pierwszych kroków uczył się po niebie,
a ludzie przez telefon mówili do siebie,
nie widząc się nawzajem.
Babcia pamiętająca Krakusa i Wandę,
a w każdym razie Piłsudskiego i Focha,
która się upajała jazz-bandem
i odbierała listy od listonosza,
której młodość zeszła marnie, bez kikimobilu,
biofonu, wirocyklu i astrodaktylu,
wpatrzona w film swój zblakły z uśmiechem tęsknoty,
zagra na fortepianie staroświeckie fokstroty.
Babcia…..M>P>Jasnorzewska
PolubieniePolubienie